Een moordje uitleg

14 oktober 2014
Auteur: Hannes Dedeurwaerder

De filosofie achter de naam Seriewoordenaar? In de naam al tonen dat ik graag met taal speel. ‘Helaas’ is het een onbestaand woord, wat voor veel mensen een brug te ver lijkt.

 Zo stond ik onlangs in een winkel, waar ik bij de aankoop een factuur vroeg. Ik sprak de naam van mijn bvba uit, waarop de mevrouw aan de kassa zonder verpinken ‘Seriemoordenaar’ intikte. Ze begon niet te gillen, keek mij niet met bloeddoorlopen ogen aan, en printte het document uit. En toen ik haar even later wees op de vergissing, was de reactie een kurkdroge “ha, ik vond het al raar”.

Het lef van de postbode

Ander bevreemdend voorbeeld. Regelmatig komt in het hoofdkwartier van Seriewoordenaar post als deze binnen. Maar nog nooit heb ik de postbode angstvallig door het raam zien turen. Noch verkrampt hij als ik iets moet opendoen om iets af te tekenen. En toch staat het zwart-wit op de envelop: seriemoordenaar. Begrijpe wie kan.

Seriemoordenaar gezocht?

Op het Gemeenteplein kan een seriemoordenaar blijkbaar zomaar begaan.

Wezelsbruggetje

Daarom dit ezelsbruggetje. Of beter: wezelsbruggetje. SerieWoordenaar dus, met de ‘w’ van ‘woordspeling’. Van ‘wee dt-fouten’. Van ‘Williams Robin, god hebbe zijn ziel’. En niet met de ‘m’ van ‘Dial M for murder’. Nog niet.